Afgelopen maandag nam ik de bus naar twee vriendinnen om daar een gezellig avondje door te brengen én – niet onbelangrijk – hun nieuwe kat te aaien. Tijdens de rit viel me een jongen op. Niet alleen omdat hij behoorlijk lang was, maar vooral om wat hij deed. Nog bij de halte liet een meisje haar tas vallen, wat ik pas doorhad toen hij al op zijn hurken zat om haar spullen bijeen te rapen.

Toen we de bus instapten, waarschuwde hij de chauffeur dat er een vrouw met een kinderwagen bij de middendeur stond, die nog dicht was. Vervolgens hielp hij de vrouw de kinderwagen in de bus te tillen. Allemaal de gewoonste zaak van de wereld in feite, maar in een paar minuten had deze jongen wel drie mini-goede-daden gedaan, terwijl ik op mijn telefoon stond te koekeloeren om te zien hoe laat ik bij mijn vriendinnen zou zijn.

Engerd
Nu ik dit zit te typen, bedenk ik me opeens een voorval van een week eerder. Ik fietste rond een uur of tien ’s avonds naar huis, toen een jongen die ik niet kende naast me kwam rijden en niet meer van mijn zijde week, hoe ik ook versnelde, vertraagde of plotseling afsloeg. Hoewel hij niet erg intimiderend qua postuur was, was zijn gedrag dat wel. Ik kreeg hem niet aan zijn verstand gepeuterd dat ik niet van zijn gedrag gediend was en wist ook oprecht niet meer hoe ik van hem af moest komen. Vlak bij mijn huis stopte er gelukkig een auto en de vrouw uit het raampje vroeg of alles oké was. Niet dus, in dit geval. Zij en haar bijrijder stapten uit, op het rumoer kwamen meer buren naar buiten en na enig aandringen koos de jongen eieren voor zijn geld en vertrok.

Wat was ik blij dat deze mensen alert waren op wat er om hen heen gebeurde en ook daadwerkelijk reageerden. Ik woon in de binnenstad, dus nachtelijk geschreeuw op straat is hier niet zo gek. Ik hoor het vaak eigenlijk niet eens echt meer. Dit maakte me ervan bewust dat ik vaker eens poolshoogte moet gaan nemen. Misschien is het iemand die wel wat steun kan gebruiken.

Open blik
Nu ben ik niet iemand die gedachteloos een deur in iemands gezicht dicht kwakt. Ook heb ik wel eens een bezopen vreemde student van straat opgeraapt en naar huis gebracht.  Maar deze voorvallen hebben me wel aan het denken gezet. Het lijkt me goed om weer wat alerter te worden op kleine en misschien grotere situaties waarbij ik in mijn omgeving een helpende hand uit kan steken.

Net nam ik de proef op de som. Ik doorkruiste de winkelstraat en zag ik een dame worstelen met grote stukken karton die ze duidelijk ergens naar het afval moest brengen. Om de paar meter glipte er iets uit haar handen en moest ze de boel neerzetten en weer goed vastpakken. Ik vroeg haar of ze even kon helpen en ze was blijverrast. Terwijl het voor mij geen enkele moeite was, ik liep misschien twintig meter om, maar het gebaar maakte niet alleen haar, maar ook mijzelf blij. Als  je een beetje oplet, kan het zo makkelijk zijn om iemand een kleinigheid te bieden. Mijn telefoon blijft op straat voortaan vaker in mijn zak, want ik ga proberen dit vol te houden. Lieve vreemdelingen, dankjewel voor jullie voorbeeld. Het was een fijne eyeopener.