Van goede voornemens naar goede gewoontes

Ik was nooit zo van de goede voornemens. Ik heb het altijd al een beetje onzin gevonden om iets wat je wilt aanpakken in je leven voor je uit te schuiven tot 1 januari. Maar nu ik in mijn leven steeds iets fijner en ook duurzamer probeer te maken, zie ik het nut toch wel in van de nodige zelfverbeterende voornemens.

Toch hebben die goede voornemens flink wat nadelen. Dat blijkt met name uit het feit dat het merendeel van de voornemens niet al te lang wordt volgehouden. Dat zie ik natuurlijk graag anders. Ik heb wel eens gelezen dat het dertig dagen kost om een nieuwe gewoonte aan te leren. Daarom wil ik dit jaar elke maand starten met een aantal nieuwe, goede gewoontes, waarvan ik ook bijhoud of het een beetje lukt. Daarbij heb ik drie uitgangspunten opgesteld die moet moeten helpen : houd het klein, niet teveel tegelijk doen en niet te streng zijn voor mezelf.

Houd het klein

Mijn goede gewoontes zijn allemaal behapbaar. Baby steps, mensen. Het zijn kleine, dagelijkse dingen die me kunnen helpen om mijn leven een pietsie in de richting te duwen die ik graag wil. Voor januari richt ik me bijvoorbeeld op:

  • 20 minuten naar buiten
  • mijn vitamines slikken (B12 met name, omdat ik minder zuivel probeer te eten)
  • gezond ontbijten
  • twee stuks fruit op een dag eten

Allemaal enigszins gezondheid gerelateerd, maar dat is meer toeval. De goede gewoontes die ik mezelf wil aanwennen beslaan allerlei thema’s, van duurzaamheid tot gezondheid, geestelijke rust en ruimte of gewoon puur organisatorische zaken.

Niet teveel tegelijk

Achterin het boekje dat ik bijhoud, staat een lijstje met gewoontes die ik mezelf (weer) zou willen aanwennen. Dat is nog geen master plan voor het hele jaar. Er kunnen dingen bijkomen en misschien ook weer verdwijnen, omdat ik ze toch niet zo belangrijk meer vind.

Misschien vind je het ironisch  dat ik het net nog had over de onzinnigheid van het uitstellen van zelfverbetering, terwijl ik nu dus juist mijn gedragsveranderingen over meerdere maanden spreid. Toch zie ik dit niet als uitstellen, maar als een manier om de slagingskans te vergroten. Als ik teveel tegelijk wil, komt gegarandeerd de klad erin. Liever neem ik de tijd om iets in mijn systeem te krijgen, voor ik er weer iets bij doe.

Niet te streng

Juist dingen die je te fanatiek aanpakt, zijn vaak gedoemd te mislukken. Het voelt namelijk meteen als falen als je een dagje overslaat en dat is niet fijn. Gooi het hele voornemen in de prullenbak en je hoeft je niet meer schuldig te voelen.

Daarom heb ik in mijn tactiek een aangename mate van ‘falen’ ingebouwd: ik probeer elke dag minstens drie van de vier dingen te doen. Dat geeft al wat lucht en ruimte, voor die dagen dat de fruitschaal leeg blijkt of ik echt geen tijd hebt voor een frisse neus (of als het pestweer is, laten we eerlijk zijn). Lukt er op een dag maar één van mij goede gewoontes? Jammer, maar dan is dat zo. Morgen weer een kans.

Kans van slagen

Ja, we zitten pas een week in het nieuw jaar, dus veel zinnigs kunnen we nog niet zeggen over het succes van mijn methode. Maar het voelt nu in elk geval goed om deze stapjes te zetten. Ik hoop op deze manier een aantal nieuwe, goede gewoontes te kunnen inbouwen in mij leven.

Misschien dat sommige dingen als vanzelf zullen gaan en dat ik andere ‘projectjes’ nog extra een maandje doorzet. Ik zal vast niet alles het hele jaar (en daarna) volhouden, maar door het op te schrijven hoop ik mezelf wel bij de les te houden. Bovendien heb ik zo iets om op terug te grijpen als ik iets toch weer wil oppakken.

Wat denk jij, heeft dit kans van slagen? Ik vind het natuurlijk ook leuk om te horen of jullie nog zelf- of wereldverbeterende plannen hebben gesmeed die je in 2019 wilt aanpakken. Wellicht doe ik nog ideeën op!